از دست دادن بینایی می تواند یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. بسته به علت، فرد ممکن است با از دست دادن بینایی تاری دید جزئی یا شدید را تجربه کند. برخی از اشکال از دست دادن بینایی موقتی هستند، در حالی که برخی دیگر غیرقابل برگشت هستند. در هر دو مورد، افراد اغلب می توانند اقداماتی را برای بهبود یا اصلاح بینایی خود انجام دهند.
از دست دادن بینایی می تواند به طور ناگهانی یا تدریجی در طول زمان رخ دهد. بهترین درمان به علت آن بستگی دارد. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، مشکلات بینایی جزو 10 معلولیت بزرگ در بزرگسالان و یکی از شایع‌ترین ناتوانی‌ها در کودکان است.
این مقاله به علائم و علل احتمالی از دست دادن بینایی در یک چشم می پردازد. همچنین درمان های بالقوه را مورد بحث قرار می دهد.
علائم:
انواع مختلفی از کاهش بینایی با دلایل مختلفی وجود دارد:
- از دست دادن بینایی مرکزی، که مرکز بینایی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.
- از دست دادن بینایی محیطی، که بر لبه های بینایی تأثیر می گذارد.
- از دست دادن کامل بینایی
- شب کوری یا مشکل در دید در نور کم
- دید تار، مه آلود یا خارج از فوکوس
- مشکل در دیدن اشکال یا فقط دیدن سایه ها
- علائم دیگری نیز ممکن است بسته به علت کاهش بینایی رخ دهد.
علل از دست دادن ناگهانی بینایی:
از دست دادن ناگهانی بینایی به سرعت و در طی چند ثانیه یا چند دقیقه تا چند روز رخ می دهد. در بخش‌های بعدی به بررسی علل احتمالی از دست دادن ناگهانی بینایی می‌پردازیم.
میگرن:
میگرن اغلب می تواند علائم بصری به نام هاله میگرنی ایجاد کند. جلوه های بصری معمولی میگرن شامل ناحیه ای است که فرد نمی تواند به وضوح ببیند. تخمین زده می شود 25 تا 30 درصد از افراد مبتلا به میگرن این علائم را دارند. هاله ها می توانند با سردرد یا بدون سردرد ایجاد شوند.
اختلالات بینایی رایج که افراد مبتلا به میگرن به آن دچار می شوند عبارتند از:
- دیدن خطوط زیگزاگ
- دید تونلی
- از دست دادن بینایی به سمت چپ یا راست
- از دست دادن کامل بینایی
- هاله های میگرنی معمولاً 10 تا 30 دقیقه یا کمتر از یک ساعت طول می کشد. برخی از آنها فقط چند ثانیه طول می کشد. اجتناب از نورهای روشن و صداهای بلند و مصرف داروهای میگرن می تواند علائم را کاهش دهد.
جداشدگی شبکیه:
جداشدگی شبکیه زمانی است که شبکیه از پشت چشم بلند می شود. می تواند باعث از دست دادن کامل یا جزئی بینایی در چشم آسیب دیده شود. وقتی فردی شبکیه جدا شده دارد، ممکن است به نظر برسد که چیزی بخشی از دید او را مسدود کرده است. جدا شدن شبکیه چشم جدی است. اگر درمان نشود، می تواند منجر به از دست دادن دائمی بینایی شود. درمان شامل نوعی از جراحی است که بستگی به نظر پزشک دارد.
خراش قرنیه:
از دست دادن ناگهانی بینایی نیز ممکن است ناشی از آسیب به چشم باشد. خراش قرنیه یک خراش کوچک روی قرنیه است که پنجره شفاف جلوی چشم است. بسته به اینکه آسیب چقدر جدی است، خراش قرنیه می تواند موقت یا دائمی باشد و درمان ممکن است بر این اساس متفاوت باشد. اکثر خراش‌های قرنیه طی 24 تا 72 ساعت خود به خود و بدون عوارض بیشتر بهبود می‌یابند. با این حال، اگر چیزی در چشم گیر کرد، فرد باید فورا به پزشک مراجعه کند.
علل کاهش تدریجی بینایی:
در برخی موارد، از دست دادن بینایی به تدریج رخ می دهد و می تواند دشوارتر باشد. برای برخی افراد، این به افزایش سن مربوط می شود. در موارد دیگر، ممکن است ناشی از عوارض یک بیماری باشد.
آمبلیوپی یا تنبلی چشم:
آمبلیوپی، همچنین به عنوان تنبلی چشم شناخته می شود، نوعی از ضعف بینایی است که فقط یک چشم را تحت تاثیر قرار می دهد. به گفته منبع معتبر موسسه ملی چشم (NEI)، آمبلیوپی شایع ترین علت از دست دادن بینایی در کودکان است که تا 3٪ از آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.
اختلال در نحوه عملکرد مغز و چشم به این معنی است که مغز تصاویر یک چشم را ترجمه نمی کند و کودک بیشتر به چشم دیگر متکی است. این باعث می شود که بینایی در چشم آسیب دیده به مرور زمان بدتر شود. درمان ممکن است شامل وسایل اصلاحی مانند عینک، دستگاه کم تراپی و …. باشد.
آب مروارید:
آب مروارید ناحیه ای کدر در عدسی چشم است. آب مروارید می تواند در یک یا هر دو چشم ایجاد می شود. آب مروارید می تواند دید فرد را تار، مه آلود یا کم رنگ کند. اغلب به تدریج ایجاد می شود، بنابراین بسیاری از مردم از پیشرفت آن آگاه نیستند. جراحی چشم درمان اولیه این بیماری چشمی است.
گلوکوم:
گلوکوم بیماری است که می تواند به عصب بینایی واقع در پشت چشم آسیب بزنند. آب سیاه ممکن است منجر به کاهش بینایی و نابینایی شود. علائم ممکن است به قدری تدریجی باشد که فرد ممکن است تا زمانی که معاینه چشم انجام ندهد متوجه ابتلا به گلوکوم خود نشود. این افراد ممکن است به آرامی بینایی خود را از دست بدهند که از دید محیطی شروع می شود. گلوکوم می تواند در یک یا هر دو چشم ایجاد شود.
در مورد گلوکوم با زاویه بسته، فشار داخل چشم می تواند به سرعت بالا برود و باعث درد، حالت تهوع، استفراغ یا از دست دادن بینایی شود. متخصصان چشم معمولاً آن را با قطره های چشمی درمان می کنند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است لیزر یا عمل جراحی لازم باشد.
بدون درمان، گلوکوم در نهایت می تواند باعث نابینایی شود. قطره های چشمی تجویزی درمان اصلی گلوکوم هستند. با کاهش فشار در چشم، قطره های چشمی می توانند از آسیب بیشتر به عصب بینایی جلوگیری کنند. با این حال، آنها نمی توانند آسیبی که قبلا ایجاد شده را جبران کنند.
چه زمانی مراجعه به پزشک ضروری و فوری است؟
اگر هر یک از موارد زیر با علائم کاهش بینایی همراه شد، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
- سردرد شدید
- مشکل در صحبت کردن
- افتادگی صورت
- از دست دادن کنترل ماهیچه ای در یک طرف بدن
- درد شدید چشم
- اینها می توانند نشانه های سکته مغزی یا بیماری جدی دیگری باشند.
نتیجه:
به طور معمول، از دست دادن بینایی نتیجه پیری طبیعی چشم نیست. از دست دادن بینایی معمولاً نتیجه یک بیماری چشم، آسیب به یک چشم یا هر دو چشم است. از دست دادن بینایی همیشه دائمی نیست. در بسیاری از موارد، افراد می توانند با مراجعه به موقع بینایی خود را درمان یا اصلاح کنند.
