مگس پران یا لکه‌های شناور چشم به صورت نقاط کوچکی ظاهر می‌شوند که در میدان دید حرکت می‌کنند. وقتی به چیزی روشن نگاه می‌کنید، مانند کاغذ سفید یا آسمان آبی، مگس پران برجسته می‌شود. ممکن است این وضعیت آزار دهنده باشد و فرد مبتلا را کلافه و ناراحت کند اما بینایی را مختل نمی‌کند. مگس پران سایه کمی بر روی دید ایجاد می‌کند و یا در انواع خاصی از نور اتفاق می‌افتد.
این مشکل به گونه‌ای است که می‌توان با آن زندگی کرد و آن را نادیده گرفت ولی کاملاً از بین نمی‌رود و با گذشت زمان به آن عادت می‌کنیم.
اکثر مردم دچار مگس پران‌هایی می‌شوند که اغلب نیازی به درمان ندارند اما گاهی اوقات می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری جدی‌تر چشم باشد و باید آن را درمان کرد. بنابراین اگر متوجه مگس پران جدیدی شدید که به طور ناگهانی ظاهر شده و از بین نمی‌رود، باید به چشم پزشک خود اطلاع دهید.
علائم مگس پران چشم
علائم مگس پران شامل موارد زیر است:
- در میدان دید اشکال کوچکی به صورت لکه یا نقطه و یا رشته‌های شفاف و شناور مشاهده می‌کنید.
- نقاط کوچک، خط لکه، دوده، رشته یا ریسمان باریک، تارعنکوبت، حلقوی، بال مگس و… می‌بینید.
- مگس پران اکثر مواقع در زمان نگاه کردن به نور آفتاب یا پس زمینه‌های سفید یا سطوح صاف نظیر دیوار یا آسمان آبی قابل مشاهده است.
- افراد به سهولت وجود اجسام شناور محیطی را نادیده می‌گیرند.
- لکه‌هایی که با حرکت چشم حرکت کرده و به سرعت از میدان دید خارج می‌شوند.
- لکه‌هایی که با خیره شدن به زمینه‌های روشن مانند آسمان یا دیوار سفید، واضح‌تر می‌شوند.
- اشکال کوچکی که نهایتا ساکن شده و از دید خارج می‌شوند.
- مگس پران همانطور که چشم‌ها حرکت می‌کنند آنها نیز حرکت می‌کنند.
- هنگامی که چشم‌ها از حرکت باز می‌ایستند، مگس پران همچنان در مسیر بینایی حرکت می‌کند.
علت مگس پران چشم
مگس پران‌ها از پروتئینی به نام کلاژن به وجود می‌آیند. آنها بخشی از یک ماده ژل مانند در قسمت پشت چشم هستند که زجاجیه نام دارد. با بالا رفتن سن، الیاف پروتئینی (که زجاجیه را تشکیل می‌دهند) به تکه‌های کوچکی منقبض می‌شوند که به هم میچسبند. سایه‌هایی که روی شبکیه تشکیل می‌شوند شناور هستند. اگر فلاش می‌بینید به این دلیل است که زجاجیه از شبکیه دور شده است.
اگر مگس پران جدید است یا به طور چشمگیری تغییر کرده یا به طور ناگهانی شروع به دیدن فلاش می‌کنید، در اسرع وقت به چشم پزشک مراجعه کنید.
این تغییرات ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد، اما معمولا بین 50 تا 75 سالگی رخ می‌دهد. اگر نزدیک بین هستید یا جراحی آب مروارید انجام داده باشید، احتمال ابتلا به مگس پران بیشتر است. مگس پران در کودکان هم عارضه بسیار شایعی است و با افزایش سن، شیوع آن افزایش می‌یابد، طوری كه بیش از 60 تا 70 درصد افراد بالای 60 سال مگس پران را تجربه كرده‌اند. مگس پران به دلایل زیر نیز ایجاد می‌شود:
- بیماری چشم
- التهاب بافت میانی
- آسیب چشم
- دیابت
- پارگی شبکیه
- تشکیل رسوبات کریستال مانند در زجاجیه
- تومورهای چشم
اختلالات جدی چشم مرتبط با مگس پران عبارتند از:
- جدا شدن شبکیه چشم
- پاره شدن شبکیه چشم
- خونریزی در زجاجیه
- التهاب زجاجیه یا شبکیه ناشی از عفونت یا بیماری خود ایمنی
- تومورهای چشم
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر فقط چند مگس پران چشم دارید که در طول زمان تغییر نمی‌کنند، پس این مشکل زیاد جدی نیست ولی در صورت مشاهده موارد زیر هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید:
- افزایش ناگهانی تعداد مگس پران‌ها
- جرقه‌های نور
- از دست دادن دید جانبی
- ایجاد سریع تغییرات و بدتر شدن آن با گذشت زمان
- شروع شدن مگس پران پس از جراحی چشم یا ضربه به چشم
- درد چشم
عواملی که خطر بروز مگس پران را افزایش می‌دهند عبارتند از:
- سن بالای ۵۰ سال
- نزدیک‌بینی
- ضربه یا جراحت چشم
- عوارض ناشی از عمل جراحی آب مروارید
- رتینوپاتی دیابتی
- التهاب چشمی
مگس پران با فلاش‌هایی که با مشکلات چشمی دیگر همراه هستند متفاوت است. مگس پران معمولاً حدود 30 دقیقه یا کمتر طول می‌کشد و ممکن است بینایی هر دو چشم را درگیر کند اما پس از آن به طور کامل حل می‌شود مگر اینکه قسمت دیگری شروع شود.
مگس پران چگونه درمان می‌شود؟
تقریباً خوش خیم‌ها هرگز به درمان پزشکی نیازی ندارند. اگر آنها شما را آزار می‌دهند، سعی کنید آنها را از میدان دید خود خارج کنید. چشمان خود را حرکت دهید با این کار مگس پران را به اطراف منتقل می‌کنید. به بالا و پایین نگاه کنید، این کار معمولا بهتر از یک طرف به سمت دیگر کار می‌کند.
اگر مگس پران دید واضح را سخت کند و تعداد آنها به حدی باشد که دید را مسدود کرده و در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کند، ممکن است چشم پزشک جراحی ویترکتومی را برای برداشتن مگس پران پیشنهاد کند.
آیا من در معرض خطر مگس پران هستم؟
تقریباً همه افراد با افزایش سن دچار مگس پران می‌شوند، اما برخی از افراد در معرض خطر بیشتری هستند. شما در معرض خطر بیشتری هستید اگر
- بسیار نزدیک بین هستید.
- دیابت دارید.
- برای درمان آب مروارید تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اید.
چه چیزی باعث مگس پران می‌شود؟
مگس پران معمولاً به دلیل تغییرات طبیعی در چشم اتفاق می‌افتد. با افزایش سن، رشته‌های کوچک زجاجیه (مایع ژل مانندی که چشم را پر می‌کند) به هم میچسبند و روی شبکیه (لایه بافت حساس به نور در پشت چشم) سایه می‌اندازند. آن سایه‌ها به صورت شناور ظاهر می‌شوند. گاهی اوقات شناورها دلایل جدی‌تری دارند، از جمله:
- عفونت‌های چشمی
- صدمات چشمی
- یووئیت (التهاب در چشم)
- خونریزی در چشم
- جدا شدگی زجاجیه (زمانی که زجاجیه از شبکیه دور می‌شود)
- پارگی شبکیه (زمانی که جدا شدن زجاجیه سوراخی در شبکیه ایجاد می‌کند)
- جداشدگی شبکیه (زمانی که شبکیه از پشت چشم جدا می‌شود)
چشم پزشک چگونه مگس پران را بررسی می‌کند؟
چشم پزشک می‌تواند به عنوان بخشی از معاینه چشم گشاد شده، وجود مگس پران را بررسی کند. پزشک چند قطره چشمی به چشم وارد می‌کند تا مردمک چشم‌ها گشاد شود و سپس چشم‌ها را از نظر شناور و سایر مشکلات چشمی بررسی می‌کند.
این معاینه معمولاً بدون درد است. پزشک ممکن است پلک‌ها را فشار دهد تا پارگی شبکیه را بررسی کند، که این کار ممکن است برای برخی افراد ناراحت کننده باشد.
درمان مگس پران چیست؟
درمان مگس پران به علت آن بستگی دارد. اگر مگس پران ناشی از بیماری چشم دیگری است، ممکن است برای آن عارضه نیاز به درمان داشته باشید.
اگر مگس پران‌ها ناشی از افزایش سن هستند و شما را آزار نمی‌دهند، احتمالاً به هیچ درمانی نیاز نخواهید داشت.
چند جایگزین به جای جراحی برای برداشتن مگس پران وجود دارد.
یک روش لیزر درمانی به نام لیزر ویترئولیز ممکن است مگس پران بزرگتر را از هم جدا کرده یا حل کند و کمتر قابل توجه باشد. با این حال، لیزر درمانی برای همه مناسب نیست.
چشم پزشک باید یک تشخیص کامل انجام دهد تا ببیند آیا فرد می‌تواند از لیزر درمانی بهره‌مند شود یا خیر.
در شرایط بسیار نادر، مگس پران چشم ممکن است بینایی را مختل کند و فرد نیاز به درمان جراحی داشته باشد. اگر چه، غلبه بر این اختلال امکان‌پذیر نیست اما برخی از درمان‌های خانگی وجود دارد که می‌توانید آنها را امتحان کنید تا مانع از تحریک شدن چشم‌ها شوید.
- به آرامی شقیقه‌های‌تان را ماساژ دهید.
- خط دیدتان را متمرکز کنید.
- کمی چشم‌هایتان را تمرین دهید.
- تمرینات یوگا انجام دهید.
- به میزان فراوان آب بنوشید.
- بیل‌بری مصرف کنید.
- مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان را افزایش دهید.
- مصرف تائورین را افزایش دهید.
- مصرف گیاه دارویی کهن‌دار را امتحان کنید.
- از عینک آفتابی استفاده کنید.
- مکمل‌های ارگانیک مصرف کنید.
- مصرف الکل و قهوه را ترک کنید.
- سیگار نکشید.
- خوب بخوابید.
منبع: floater eye
